GRH Kompania Czerwonego Smoka

Mesil

Ma to jakiś sens? pisać dalej?

Pomieszczenie spowijał mrok. Siedzący w równych rzędach młodzi chłopcy wiedzieli, co ich spotka. Czekali, w oczekiwaniu i ogromnym napięciu…. Lekko zaskrzypiały stare schody okazałego budynku. Po sali przeszedł cichy pomruk zgrozy. Na korytarzu słychać było miarowe i ciężkie kroki. Nikt nawet nie śmiał się poruszyć, gdy nagle drzwi z okropnym łoskotem trzasnęły w ścianę. W drzwiach stało…. Zło….
Niezwykle umięśniony mężczyzna średniego wzrostu obrzucił siedzących w ławkach chłopców złowrogim spojrzeniem. Powoli zamknął klasę odcinając młodzieńców od ich ostatniej nadziei. Powolnym krokiem podszedł do swego ogromnego, dębowego biurka, siadając za nim. Czarny garnitur i przyczesana równo fryzura podkreślała wyrazistą twarz mężczyzny. Raz jeszcze spojrzał na zebranych i wyciągnął z biurka zielonkawą piłeczkę tenisową i położywszy ją koło opasłych książek leżących nieopodal, uśmiechnął się obrzydliwie. W oczach zgromadzonych na sali nieszczęśników skupiała się trwoga. Mężczyzna przemówił głębokim basem:
- Jenkins! – Potoczył się huk niby od wystrzału. Siedzący najbliżej chłopiec w niezgrabnie zapiętej koszuli i leżącej krzywo marynarce podskoczył niemal instynktownie na baczność.
- Jenkins… czy możesz mnie przekonać, dlaczego nie miałbym zabić ciebie i twoich zawszonych koleżków już teraz? – Mężczyzna chwycił piłeczkę i rzucił w czoło przerażonego ucznia. Po odbiciu wróciła do dłoni miotającego.
- Nie, panie Black. – Zdołał wykrztusić z siebie Jenkins mając na tyle rozwagi by nie unikać ciosu. Nauczyciel powoli wstał i podszedł do okna. Panował jesienny wieczór a okoliczne ulice świeciły pustkami; tylko nieliczne osoby spacerowały wzdłuż zasypanych, złotymi liśćmi, ulic. Black spojrzał jednak trzy piętra w dół, na parking szkolny, gdzie stał zaparkowany pojedynczy samochód. Brakowało mu kół i stał na cegłach.
- Powtarzam pytanie Jenkins. Czy masz COKOLWIEK na swoją obronę?
Wszyscy wpatrywali się w biednego chłopca wiedząc, że w zależności, co powie ich przyjaciel ich życie może zostać ocalone bądź potępione.
- Panie Black to nie ja zrobiłem. Już to panu… - nie dane mu było dokończyć. Potężny lewy sierpowy powalił go na ziemie dwie ławki dalej.
- Myślisz, że to zabawa Jenkins?! – Ryknął nauczyciel do już odzyskującego świadomość chłopca. Najbliżej siedzący młodzieniec o dziecięcych rysach i blond włosach lekko jęknął. Dostał na odlew w twarz, tracąc trzy zęby. Black zamaszystym ruchem przeczesał swe włosy dłonią.
- Teraz… Czy któryś z was, nędzne tchórze, również NIE JEST winny jak pan Jenkins? – Spytał się klasy, co spowodowało nagły wzrost zapotrzebowania na tlen zgromadzonych. Twarz potwora przybierała odcień szkarłatu, co nie wróżyło dobrze nikomu w jego obecności. Bestia podrzucała piłeczkę tenisową w dłoni. Wrócił do swego biurka i odłożył ją na blat.
- Dobrze, dam wam ostatnią szansę… niech zgłoszą się osoby odpowiedzialne za ten incydent a resztę puszcze wolno…minuta… - powiedział Black i wyciągnął swój złoty zegarek przymocowany łańcuszkiem do kieszeni. Uczniowie rozglądali się po ścianach. Wszędzie wisiały flagi i mapy Stanów Zjednoczonych gdzieniegdzie przestrzelone plakatami „Wujka Sama” nawołującego by wstąpić do armii. Miejscami na ścianach zajmowały dumnie swe miejsce rustykalne karabiny używane podczas wojny domowej z Konfederatami.
- Czterdzieści sekund.
Napięcie osiągnęło apogeum. Piegowaty chłopak w dobrze dopasowanym garniturze wstał niepewnie z krzesła wciąż wpatrując się w leżącego na ziemi przyjaciela.
- Trzydzieści sekund, pan O’Harra.
Chwilę potem z ziemi podniósł się niewinny blondynek krwawiący obficie.
- Pietnaście sekund, pan McFaden ktoś jeszcze?
Dwójka samotnie stojących chłopców przeczekała najdłuższe dziesięć sekund w swoim życiu. Nauczyciel po chwili schował swój zegarek i spojrzał się na dwóch winnych młodzieńców.
- Reszta precz z moich oczu… - zawarczał rozzłoszczony poprzez zaciśnięte zęby. Tego nie trzeba było powtarzać dwa razy przerażonemu tłumowi. W mgnieniu oka sala świeciła pustkami.
- Wszyscy podejść tu natychmiast…to ciebie również dotyczy… panie Jenkins… - gniew, aż wylewał się ze stojącego mężczyzny wyglądającego w tym momencie niczym posąg zapomnianego boga śmierci. Wstał z krzesła przy biurku i ruszył majestatycznie powolnym krokiem w stronę drzwi. Trzech chłopców szczękając zębami podeszło do dębowego ołtarza śmierci w garniturze. Black obrócił się powoli i jedną ręką zamknął drzwi klasy by po chwili przekręcić klucz w zamku. Uśmiech zagościł na jego twarzy, gdy obserwował absolutną trwogę swoich podopiecznych wzrastającą z każdym jego krokiem w ich kierunku. Zatrzymał się o krok od nich wydając z siebie bliżej nieartykułowany pomruk…

lost_in_the_moment

Mnie się bardzo podoba, o wiele lepsze od moich wypocin Smile

Jest w tym coś co przyciąga wzrok Wink

Ja radzę pisać dalej i pokazać resztę Very Happy

Firien

piiiisz i daj do przeczytania ^^

Ekseb

A potem to wydamy w tomiku opowiadań i wierszy Razz

Mesil

Śmiej się ale jeden posiadam własnej produkcji Very Happy

Chrup

A wykoncypowałbyś coś w miarę lekkiego co by się nadało na scenariusz do komiksu? np. o Męskiej Foce? Very Happy

Mesil

Może coś takiego? Sama kwintesencja może by uszła, wiesz Męska Foka na jakimś urwisku kontemplujący chwałę minionego królestwa spoglądając na wciąż palące się miasto pacyfikowane przez przebiegłe szczury ściekowe które zawiązały sojusz ze swymi nemezis... ALIGATORAMI ŚCIEKOWYMI Very Happy

zresztą to ty będziesz miał koncepcję więc co ja się będę wciskał Razz

Chwała

Tym, którzy kroczą przed siebie,
Nie patrząc na znaki na niebie,
Niech chwała na wieki im będzie,
Bowiem tacy ocalą me orędzie:

Dla chwały i honoru
Dla damy i jej dworu
Dla króla i królestwa
Nie żałujmy męstwa!

Dla dobra i prawości
Dla ludzkiej godności
Dla pana boga naszego
Próbujmy ocalić bliźniego.

A gdy nasz czas nadejdzie
Kiedy czarne słońce wzejdzie
Kiedy ogarną świat zła hordy
OBIJMY IM WSZYSTKIM MORDY!!!