GRH Kompania Czerwonego Smoka

Toudi · Gość

No to ja zaczne te opisy co by nie było . Każdy jedno zdanie o każdym z drużyny .

Piotrek - lekko leniwy ale bardzo zacięty rekonstruktor i bardzo poczciwy człowiek
Damian - Kawał uczynnego lecz ekonomicznie uzależnionego człeka
Busik - poczciwy sztandarowy naszej burbandy
Mesil - Nihilista z dobrym ciepłym sercem
Artur - człowiek dzika natura
Miłosz - Równie leniwy co symapatyczny franciszkanin
Chrupek - poprostu Chrupek
Martyna - Znam ją zbyt krótko i mało żeby co kolwiek napisać : )
Pyras - 1/2 trzonu stałej lekkiej piechoty
Piotrek Leszek - nestor bractwa

Ekipa z Middagu
Ragnar - 12 lat wspólnej walki bez więszych zwad i potknięć
Wodzu - posiada wszelkie dobre i złe cechy jakie posiadać powinien dowódca
Czopek - Człowiek z żelaza krwi i betonu

Lilija

no proszę.. Smile

! Jestem na prawdę mile zaskoczona tym, ze w ogóle taki temat się pojawił, a w dodatku z inicjatywy Toudiego? - nei spodziewałabym się Smile

Toudi · Gość

Czemu ybś się nie spodziewała że z mojej inicjatywy Very Happy

Piotr herbu Grzymała

Spoko

...ale tak serio to myślę że trzeba by było coś bardziej reprezentacyjnego napisać :p. To możemy dopisać poniżej albo cuś Very Happy

. Ja powiem że nei wiem co miałbym o sobie napisać. Ale napiszę:

Piotr Podolski "Piotr herbu Grzymała" - założyciel bractwa, dowódca kompanii Czerwonego Smoka. Rekonstruktor XII oraz XIII wieku. W XIII wieku znany jako Piotr herbu Grzymała rekonstruujący rycerza śląskiego z lat 1230-1260. W wieku XII pojawia się jako Piotr z Lotaryngii, rekonstruuje rycerza z Ziemi świętej w latach 1180-1200, przybył tam podczas III wyprawy krzyżowej z wojskami Filipa II Augusta. W wolnych chwilach poświęcam się pracy na rzecz funkcjonowania naszej grupy rekonstrukcji historycznej oraz walczę na studiach II stopnia. Licencjonowany leń z wielkimi chęciami :p. Z zawodu inżynier informatyk. Miły w obyciu, czasem pogrozi palcem Smile

.

Chrup

Jak widzę narazie jestem "czysty" Wink

Toudi · Gość

mehehe ;D może lepiej niech każdy napisze cos o sobie i o innych członkach bractwa po zdaniu ?

gwałciwoj

Piotrek - coś Ty taki poważny!

oj, chrup... jak zaraz z mechanicznym, tańczącym chrupkiem wyskoczym to nie będziesz taki czysty Wink

technochrupek tańczy, tańczy, tańczy, tańczy! technochrupek tańczy, tańczy, tańczy, tańczy! Tańczą, tańczą, tańczą jego stopy... Very Happy

i moje 3 grosze do zupy co by za słona była

toudi - dzielny "drwal" i kucharz obozowy
damian - krawiec nadworny, kolekcjoner uzbrojenia
mesil - nasz "mały john" - złamie chyba prawie wszystko co drewniane (i nie tylko) i w ręce mu przypadkiem trafi

Chrup

No, Piotrek! Po zdaniu, a nie! ;D . Produkować to się w artykułach będziesz Wink

.

Mogę też być "oralnym operatorem węży ogrodowych"

Lilija

Spoko. :) Na razie chodzi o zabranie jakis takich luźnych notatek :), od kazdego coś i do wspólnego gara, żeby nie było aż tak poważnie, bo.. serio.. nikomu nie chciałoby się tego czytać. No i za dużo opisów też nie moze być. Krótki opis + później mogą pojawiać się, dopisywane, jakieś "złote myśli" wypowiadane przez niektórych ludków, o różnych rzeczach, i/lub o innych członkach bractwa.
A chodzi o to, zęby osóbka, która odwiedza naszą stronkę, po jej odwiedzeniu miała wrażenie, ze już nas nieco zna, i żebyśmy wyszli na fajną ekipę :) A jeśli chodzi o całość zawartosci strony, to jak się pojawią ciekawe opisy, + dokumentacja zdjeciowa + interesujace artykuły naszego autorstwa, to wyjdzie fajna mieszanka, profesjonalizmu, poczucia humoru itd. itp. , żeby Ludki, które na tę stronę wchodzą, chcieli, i przede wszystkim MIELI PO CO odwiedzić ją ponownie.

Piotr herbu Grzymała

I git

Toudi · Gość

No to ja daje artykół pierwszy jak obiecałem ;P wraz z przypisami . Artykuł a bardziej prace oceniono na dostatenczy wg poziomu akademickiego Razz

Prosze o nie wkurwianie sie za objętosc i błedy gramatyczno językowe xD

Temat : Rozdrobnienie dzielnicowe w średniowiecznej europie – geneza ,
rozwój i skutki zjawiska

Średniowiecze to epoka kontraktu feudalnego , całej drabiny feudalnej
która mimo różnić majątkowych oraz kompetencyjnych cechowały te same
zachowania . Dzielił baron , dzielił hrabia , dzielił książę , dzielił
król . Wielkie majątki o które walczono przez lata rozdrabniały się ,
wielkie państwa rozpadały na szereg mniejszych tylko iluzorycznie ze sobą
odgórnie powiązanych . Król niegdyś istota prestiżu i potęgi upadł .
Rozdrobnienie feudalne wynikało z chęci uzyskania poparcia swego wasala
który nie do końca musiał być wierny zwłaszcza niewierność lub nawet zmiana
seniora zdarzała się w przypadku kiedy wasal był słaby . W tym celu
Senior nadawał lub nowe lenna swemu dotychczasowemu wasalowi , czasem nadawał
mu immunitety czasem też na części swojej domeny ustanawiał nowego wasala
którego wierność miała zbilansować niewierność innego , była to
metoda mało popularna gdyż znacznie uszczuplała władztwo a tworzyła tylko
potencjalnego oponenta w przyszłości . A więc w drabinie feudalnej
teoretycznie najsilniejszy król znajdujący się na samym szczycie drabiny musiał
dzielić swe władztwo dla posiądnięcia swych wasali .W tym zjawisku należy
właśnie szukać powodów rozbicia dzielnicowego w grupie oddziaływania
książęta – król czy hrabiostwo . Przyczyna rozbicia samych państw
były często dobre intencje władcy dzielącego ziemie między swych synów ,
miało to zapowiedz walce o władze lecz zregóły panowanie kilku władców o
podobnej sile powoduje szybka anarchie i wojnę domową . W pierwszym
przypadku władca zachowywał choć iluzoryczna kontrole nad wasalami gdyż był
słaby i często nie miał już swym wasalom nic do zaoferowania . W drugim
przypadku znikała nawet iluzoryczna władza nad wasalami a czasem nawet
znikał sam senior .Czy doszło do rozbicia państwa zależało tylko od osoby
władcy , władca silny był wstanie trzymać wasali przy sobie siła , bez
zbytniego rozdawania przywileji lub tytułów a władca słaby nie był
wstanie utrzymać wasala przy sobie inaczej niż tylko nadając mu kolejne
przywileje i włości . Działo się tak na najwyższym stopniu drabiny feudalnej
tymczasem tylko stopień niżej książęta rzadko lub prawie w ogóle nie
mieli problemów z lojalnością wasali . Książęta kontrolowali potęgę
wasali a wasale potrzebowali swego seniora który jako potężna persona dawał
to możliwości dorobienia się , to wybicia się przy swoim boku .
Taki podział państwa między cała drabinę feudalną* umożliwiał
patrymonialny typ władzy gdzie władca niczym ojciec mógł dzielić państwo
wedle swojej woli ponieważ całość ziem był jakby jego własnością ,
początkowo nie było dziedziczenia immunitetów , nadań czy funkcji . To
przyszło z czasem , kiedy władca przestał dzierżyć faktyczna siłę w dłoni a
zaczął być marionetka uzależnianą od kaprysów swoich feudali . Europa
feudalna znała wiele rozbić i rozdrobnień lecz największe z nich często
pomijane i lekceważone natopiło w 843 roku w Verdun . Podział największego
państwa w europie od upadku imperium rzymskiego . Podział państwa
Karolingów . Ludwik Pobożny chcący zapobiec bratobójczej walce o władze swych 3
synów podzielił Imperium .
Złudne były marzenia Ludwika . Jego wolą było by każdy z
jego synów dostał cześć ojcowskiego dziedzictwa . Lotharowi jako
najstarszemu miał przypaść tytuł cesarski , jego bracią zaś domeny niemiecka i
francuska . Niedługo po śmierci Ludwika zawiązał się spisek -
właściwie sojusz wojskowy Ludwika i Karola przeciw bratu . Była to tak zwana
Przysięga strasburska 842 roku . Zawiązana przeciw zbyt potężnemu i ambitnemu
bratu . Niestety jak to bywa w historii traktat który na papierze prezentuje
się pięknie jako obietnica wiecznego pokoju jest tylko zalążkiem wiecznej
wojny .Traktat z Verdun miał być sprawiedliwym rozwiązaniem kwestii
przyszłego władztwa nad terenami Karolingów . Z czystego założenia był to
pomysł doskonały . Podział państwa na 3 suwerenne władztwa mógł
przynieść wiele korzyści lecz i wiele szkód .. Traktat zakładał że Ludwik
zwany później niemieckim otrzyma w władanie ziemie tak zwanej Francji
wschodniej * , Karol Łysy ziemie Francji zachodniej * a Lothar , najstarszy z 3
braci , korytarz oddzielający ziemie braci tak zwana Francję centralną *.
Lothara cechowały silne pragnienia zjednoczeniowe , chciał powrotu do państwa
sprzed traktatu z Verdun . Szczęściem dla dziedziców Lothara do żadnej
wojny nie doszło . Lothar umiera a jego Domena zostaje podzielona miedzy 3
jego synów Lothara który otrzymuje tereny dzisiaj zwane od jego imienia
Lotaryngia ( nota bene tereny sporne między Niemcami aa Francją do XX wieku ) ,
jego brat Ludwik II otrzymał po ojcu tytuł cesarski oraz północne włochy
wraz z jedna z stolic imperium Karolingów , Rzym . Ostatni z braci
otrzymuje Prowansję i tereny jej zależne . A więc w niecałe 15 lat z Ogromnego
państwa powstaje 5 niezależnych tworów z których 2 znikają w czasie
następnych 5 lat . W efekcie tych przemian na arenie Europy post karolińskiej
powstają 3 niezależne twory o których perypetiach rozdrobnieni owych będzie
mowa potem . Francja , Niemcy oraz jedyne państwo zachowane z domeny
Lothara - Italia .
Kłopoty Feudalne ostatnich Karolingów oraz pierwszych
Robertynów* . W Francji IX i X wieku poważny problem stanowiła potęga i
niesforność wasali . Faktyczna suwerenność książąt i hrabiów na terenach
Francji była prawdziwym problemem dla władającego mała domeną króla .
Francja pełna była konfliktów miedzy hrabiowskich czy miedzy książęcych . W
jakich kłopotach znajdowała się Francuska władza monarsza pod koniec X
wieku może ilustrować fakt iż jeden z pomniejszych baronów francuskich
szachował posunięcia króla Francji * . Monarcha bowiem z tak skromną domeną
jak pierwsi Robertyni i ostatni Karolingowie zmuszony był całkowicie
opierać się na wierności swych wasali i ich pomocy wojskowej . Żeby to
egzekwować musiał rozdawać przywileje lub umniejszać swe już i tak skromne
włości . To samo musieli robić jego wasale , dochodziło do podziału domen
czyli tak zwanego rozdrobnienia feudalnego . W czasach pierwszych Robertynów
sytuacja nieznacznie się poprawiła . Władztwem dziedzicznym Robertynów były
Paryż i Orlean oraz ich nieznaczna okolica . Król Francji de facto
pozostawał dalej zwykłym hrabiom tylko że z tytułem królewskim . Nie był
wstanie wywierać nacisku na swych wasali więc musiał zgadzać się na
ustępstwa wobec nich . Cała te sytuacje można streścić anegdota zapisaną przez
Ademara de Chabannesa której bohaterami jest hrabia Petigordu oraz Hugo
Kapet . Na pytanie Kapeta "Kto uczynił cię hrabią " hrabia miał
odpowiedzieć "A kto uczynił was królami" . Król mimo korony nie znaczył praktycznie
nic . W X - XI wieku Francję można podzielić faktycznie na szereg
suwerennych księstw i hrabstw oraz na domeny kilku pomniejszych panów feudalnych
uznających władze królewska . Najpotężniejsze księstwa to praktycznie
suwerenna Normandia w której książę był w stanie zgromadzić gigantyczna
jak na owe czasy liczbę 1000 rycerzy , hrabstwo Flandrii* w potędze nie
ustępujące Normandii , potężne księstwo Burgundii czy mniejsze lecz równie
silne hrabstwo Blois . Oparciem władzy w Francji był Kościół . Pierwsi
Robertyni mogli liczyć na poparcie praktycznie tylko biskupów i ich
kościoła , lecz tez nie wypływało to z rojalizmu lecz z tego iż król miał
wpływ na obór 4 arcybiskupstw i 20 biskupów . Sytuacja w II połowie XI wieku
wydaje się wręcz zabawna oto teoretycznie podległy Robertyną - Wilhelm
Bastard* książę Normandii zostaje królem Anglii i swoją potęgą oraz
prestiżem przerasta swojego seniora . Dochodzi to paradoksalnej sytuacji gdzie
Król Anglii jako książę Normandii jest zobowiązany z tego tytułu do
wypełniania powinności feudalnych wobec króla Francji . Sytuacja wręcz nie
do pomyślenia w teorii drabiny feudalnej miała miejsce za panowania Henryka
I gdy to hrabiowie , nawet nie książęta Blois , Tours i Chartes prawie
obalili króla Francji . Jedyna przewagą Króla nad jego niesfornymi wasalami
jak zauważył Jan Baszkiewicz było to iż nie byli oni pomazańcami bożymi
, mogli mieć wspanialsze insygnia , wystawniejsze dwory lecz nadal to król
a nie oni był pomazańcem bożym . Władza królewska jest słaba .
Faktyczna władza jest w rękach książąt i hrabiów i podległego im rycerstwa ,
które o dziwo na tych szczeblach drabiny feudalnej jest bardzo wierne swym
potężnym seniorom . Być może wynikało to z okrucieństwa seniorów oraz
ich potęgi lub po prostu czystych korzyści majątkowych . Na zakończenie
można powiedzieć iż Francja była nieformalnie wręcz podzielona na kilka
przysłowiowych dzielnic które wytyczyli sami wasale nie pytając o zgodę czy
aprobatę . Największe z nich były to Burgundia , Normandia , Flandria ,
Blois , Akwitania , Gaskonia hrabiowie odległej Tuluzy i Barcelony dawno już
nawet formalnie opuścili króla Francji i weszli w skład Królestwa
Aragonii * .
W Italii Ludwika II . Włochy czasów Ludwika II były obszarem
podzielonym między tereny opanowane przez Franków oraz południe Włoch
opanowane przez Bizantyjczyków . Jak wiemy Karolingowie wydarli koronę italii
Longobardom . Tak zwana Żelazna korona przypadła po traktacie z Verdun
Lotharowi , a po nim wraz z koroną cesarska jego synowi Ludwikowi II . Korona
cesarska dzierżona przez Ludwika była de facto tylko koroną Longobardów nie
był on zaś jak kiedyś jego ojciec choć iluzorycznym seniorem dla panów
francuskich czy niemieckich . Po śmierci Ludwika w 875 tron włoski zostaje
przekazywany to Karolingom francuskim to niemiecki . Ostatnim Karolingiem na
tronie włoskim był Karol Gruby władca dość nieudolny do tego stopnia
iż został przez feudałów włoskich zniesiony z tronu w roku 887 r. . Czasy
które nastały po detronizacji Grubego były czasami anarchii , walki o
władze oraz umacniania się pozycji panów feudalnych , był to czas
niezależnego Królestwach Włoch gdzie najpotężniejsze księstwa Ivre , Friula ,
Toskania oraz Spoletto toczyły walke w której przez lata nie wyłonił się
zwycięstwa gdyż kiedy któryś z książąt sięgał po koronę pozostali
zawiązywali sojusz przeciw niemu i walka toczyła się od nowa . Powrót do
względnego ładu zapanował dopiero po 951 roku kiedy do władzy we Włoszech
dochodzi Otton cesarz Niemiec(przybywa on na prośbę Hugona jednego z
samozwańczych królów Italii ) . Atutem Otta był dzierżony tytuł cesarski
oraz jego panowanie w Niemczech . Pozycja Otta była Jeszcze mocniejsza po
pokonaniu przez niego Węgrów na Lechowym Polu w 955 r . Otto szybko zyskał
sobie respekt feudałów jako cesarz potężny oraz zainteresowany wcieleniem do
państwa Włoskiego ziem włoskich będących w posiadaniu Bizancjum . Takie
manewry przynosiły uznanie wasali , każda wojna dla wasala była
możliwością szybkiego wzbogacenia się , uzyskania potężnych włości . Złudne
były pozory wewnętrznego spokoju . Książęta prowadzili za czasów Ottona
takie same wojny prywatne jak w czasach Niezależnego Królestwa Włoch .
Dwaj z nich najechali nawet rzym i podjeli próbę detronizacji papieża Jana
XII . Był on bowiem jednocześnie papieżem oraz świeckim władcą miasta
Rzym po ojcu Alberyku . Był to rok 962 a więc i początek świętej rzeszy
niemieckiej . Otton przybył na odsiecz papieżowi który nałożył w zamian
za to na jego skronie koronę cesarska . Jak potężni mimo tego pozostawali
panowie feudalni świadczy fakt iż i Otto II i Otto III musieli
interweniować w Rzymie gdzie ciągłe walki zagrażały stabilizacji całych Włoch . W
momencie wybuchu jakichkolwiek walk między anty cesarskimi Krescencjuszami a
pro cesarskimi hrabiami Tuskulun uaktywniał się łańcuszek rodowych
powiązań i pomocy i konflikt w porę nie zażegnany szybko ogarniał panów
feudalnych na terenie całych Włoch . W czasach Ottona III doszło do
paradoksalnej sytuacji kiedy na tronie papiesim zasiadały dwie osoby – pro cesarski
Grzegorz V i wyniesiony przez Krasenciusza Sylwester II . Co prawda
Krasejcjusz i jego anty papież zostali zamordowani cała sytuacja ukazuje istotę
władzy cesarskiej w X wieku . Krasejusze nie byli arcy potężnym rodem ,
raczej byli silni na tle swych słabych sąsiadów w środkowych Włoszech .
Znaczyło to że nikt nie liczy się naprawdę z władzą cesarska . Feudałowie
Włoscy nie czuli respektu przed cesarzem ani przed świętą osobą
papieża . Kim rzesz był dla nich cesarz po nieudanej kampanii Ottona I przeciw
Bizancjum . Kolejne rządy po Ottonie III . Za czasów Ottonów postawiono na
politykę popierającą drobnych wasali przeciw ich potężnym panom .
Powstało pewnego rodzaju trój porozumienie kościoła , cesarza i drobnych
niższych wasali . . Po Ottonie nastało panowanie Henryka I Bawarskiego lecz i w
tym czasie potężni panowie włoscy stanęli naprzeciw swemu seniorowi
obierając jednego z siebie , władce Ivrei Arduina . Pokonany raz przez Henryka
wrócił na tron tuż po jego wyjeździe . Można tu mówić o sojuszu drobnych
wasali , możnych części biskupów , w większości tych włoskiego
pochodzenia . Pokonany przez Henryka w 1014 roku usunął się w cień życia
klasztornego . Kolejny cesarz spotkał się z tak chłodnym przyjęciem w
Włoszech iż mieszczanie i drobniejsi feudałowie włoscy spalili pałac cesarski
w Rzymie jego samego nie chcieli wpuścić do miasta . Kondrat wbrew polityce
Henryka popierał najpotężniejszych panów włoskich . Kolejnym
przeciwnikiem dla władzy centralnej w Włoszech były praktycznie autonomiczne ,
potężne miasta , Florencja , Parma , Mediolan , Genua i najpotężniejsza z
nich Wenecja . Miasta te posiadały własne rady miejskie , silne zaplecze
gospodarcze , czasem nawet potężna siłę militarna . Miasta walczyły między
sobą , przeciwko możnym . Cała potęga cesarstwa uderzyła na miasta
włoskie , podzielone lecz każde w sile równej księstwu . Gdy Fryderyk I
uderzył na wolne miasta podczas działań przeciw Mediolanowi , wojska Ligi Miast
pod Legano w 1176 dokonały masakry wojsk cesarskich * . Doszło do
faktycznej już kompromitacji cesarza i utraty jego autorytetu w prowincjach
włoskich . Przeciwnikiem cesarskim byli możni , był papież , byli drobni wasale a
nawet i miasta które umiały skutecznie bronić swojej niezależności . XI
– XII wiek to czas kiedy panowie i miasta włoskie są praktycznie
suwerennymi panami na swej ziemi .
Analogiczną sytuacje do sytuacji Francuskiej czy Włoskiej
możemy zaobserwować na terenie Rzeszy niemieckiej gdzie Cesarz jeżeli w
ogóle znaczył cokolwiek to tylko jeżeli zjednał sobie kilku książąt czy
biskupów lub sam pochodził z księstwa potężnego z licznymi i wiernymi
wasalami . Sytuacja niemiecka była znacznie gorsza niż włoska czy francuska
gdyż tu cesarz przez grono jego wasali był odbierany jedynie jako zwierzchnik
nominalny którego w każdej chwil mogą zdetronizować czy odmówić mu
pomocy militarnej . Poziom suwerenności kolejny raz zależał tylko od tego jak
potężną persona piastowała funkcje cesarskie i co mogła zaoferować
swym wasalom . Władca prowadzący zwycięskie batalie mógł liczyć na
poparcie wasali do momentu gdy jego pozycja nie zaczęła spadać przez porażki
wojenne . Autorytet cesarski praktycznie nie istniał , cesarz bowiem wcześniej
był jednym z książąt , a książęta uważali iż są na tym samym
stopniu drabiny feudalnej co cesarz bowiem mógł być nim każdy z nich . Często
księstwa występowały do otwartej wojny z cesarstwem . Takie wojny
prywatne nie były niczym dziwnym ponieważ w rzeczywistości była to prywatna
wojna dwóch książąt . Cesarz był głowa państwa w rzeczywistości tylko
nominalnie . Nie był w stanie sam prowadzić wojny , nie był wstanie odebrać
niczego swemu niesfornemu wasalowi a w czasach Karola Grubego nie był
wstanie nawet obronić przed rozkradaniem własnej domeny . Późniejsi cesarze
niemieccy nie zyskali wiele na sile i prestiżu . W II połowie XII wieku armia
cesarska ponosi klęskę za klęską . 1176 Legano , 1191 * wyprawa do Włoch
Henryka VI . Dawała tylko podstawy do samodzielności wielkim panom
niemieckim oraz włoskim . Rozbicie niemieckie byle o tyle rozbiciem specyficznym
iż było rozbiciem wewnętrznym z zachowaniem pozycji cesarza jako funkcji
reprezentacyjnej na zewnątrz Niemiec i jego słabej władzy w Niemczech na
terenach swoich wasali . Władcy regionalni mieli potężne armie , wystawne
dwory , utrzymywali posłów na europejskich dworach . Stanowili o sile cesarza
przez udzielenie mu swojego poparcia . Sytuacja zmieniła się nieznacznie
gdyż cesarz wygrał spór o inwestyturę i posiadał prawo mianowania
arcybiskupów i biskupów bo zapewniło mu poparcie w kościele który stanowił
istotną siłę w rzeszy XII wieku . Pod okiem cesarskim rosły potęgi takie jak
Brandenburgia , Saksonia , Szwabia , Flandria * oraz miasta takie jak
Lubeka , Magdeburg czy Norymberga . Rzesza nie była krajem , była
konfederacja księstw posiadających własna politykę zagraniczna .
Analogiczne do rozpadu państwa Karolingów , potem tworów
powstałych z jego terytorium można nakreślić rozwój rozdrobnienia na
ziemiach polskich . Czymś w rodzaju Traktatu z Verdun w Polsce był Testament
Krzywoustego , jak w czasach ostatnich Karolingów bracia Ludwik i Karol
upokorzyli swojego seniora , zawiązali przeciw niemu sojusz wojskowy , w końcu
doprowadzając do utraty jego znaczenia , ponieważ przejawiał on tendencje
zjednoczeniowe . Tak w Polsce młodsi bracia wygnańca zawiązali przeciw
niemu spisek , upokorzyli go poprzez wygnanie z kraju , w końcu odbierając mu
tytuł seniora bo chciał zjednoczenia polski co nie spodobało się jego
braciom dla których nie liczyła się siła państwa lecz ich własna prywata .
Dochodzi do rozdrobnienia dzielnic , wzrostu znaczenia poszczególnych
książąt i całkowita likwidacje tytułu królewskiego . Dochodzi do degeneracji
książąt który po prostu nie chcą powrotu do czasów sprzed 1138 .
Sytuacja ta była dobra dla walczących o prywatę i dla dynastii* w której nie
dochodziło do bratobójczych mordów takich jak za czasów ich ojca który
musiał prowadzić długa wojnę z bratem co zainspirowało go do rozdrobnienia
Polski mającego na celu zaprowadzenie spokoju i harmonii między synami .
Było to dobre dla dynastii lecz złe dla kraju który stał się przez to
podzielony i słaby . Właściwie nie możemy mówić tu już stricte o kraju
gdyż nie było władzy centralnej a szereg równorzędnych książąt . To
właśnie świadczy o specyfice polskiego rozbicia , brak choć iluzorycznej
odgórnej władzy .
Rozbicia dzielnicowe przyniosły krótkoterminowo wiele
złych rzeczy , regionalizacja władzy osłabiła pozycje państwa lecz
spowodowała konkurencje na stopniu regionalnym nie jak wcześniej na stopniu
ogólno europejskim . Powodowało to rozwój administracji regionalnej , dzięki
któremu po zjednoczeniu pozostał silnie rozbudowany aparat na terenie
całego państwa . Każda z dzielnic musiała konkurować o pozycje z druga
dzielnica co powodowało rozwój gospodarczy gdyż każdy sąsiad był potencjalnym
przeciwnikiem. Tereny wewnętrzne państwa nigdy nie odczuwały takich
napieć więc były słabiej zmilitaryzowane a posiadały silniejsza gospodarkę
gdyż nie były zrujnowane najazdami itp. . Rozbicie pozwoliło zaistnieć
jednostką wybitnym a zepchnęło w cień głupszych i słabszych . Losy państw
post karolińskich potoczyły się różnie . Francja zjednoczona pod berłem
Robertynów została już w XV wieku . Włochy popadły w całkowite
rozdrobnienie lub okupacje do XIX wieku . Najgorzej wyglądała spraw Niemiec w
których anarchia elektorska w XVI I XVII wieku doprowadziła do wieku krwawych
wojen . Rzesza zostaje zjednoczona najpóźniej - dopiero w 1871 roku .
Rozbicie dzielnicowe widać do dziś w regionalizacji w państwach , powstały
wtedy regiony charakteryzujące się odrębnym folklorem , językiem , typową
zabudową czy nawet stylem życia . Polska z rozbicia dzielnicowego wyszła
obronna ręką już w XIV wieku stanowiła silne państwo a w XVI
najpotężniejsze państwo wschodniej Europy . Odmienne drogi rozwoju , przebiegu i typu
rozbicia zadecydowały na późniejszych losach państw . Przez całe
średniowiecze jedne państwa upadały inne się rodziły . Jedynym do dziś
trwającym rozbiciem dzielnicowym jest rozbicie Państwa Karola Wielkiego które
zaważyło na późniejszym losie Europy i świata . Gdyby nie decyzja Ludwika
Pobożnego Europa wyglądała by dziś zupełnie inaczej .

Wiktor Chwastek

Jerzy Gąssowski – Narodziny Średniowiecznego Swata – Wrocław 1970 –
Zakład narodowy imienia Ossolińskich
Jan Baszkiewicz – Historia Francji – Wrocław 1978 - Zakład narodowy
imienia Ossolińskich
Józef Andrzej Gierowski – Historia Włoch – Wrocław 1985 - Zakład
narodowy imienia Ossolińskich
Richard Barber - Rycerze i Rycerskość – Warszawa 2000 - Dom wydawniczy
Belona
-- Tadeusz Manteuffel – Historia powszechna Średniowiecze – warszawa
1994 –
PWN

Przypisy
Do strony pierwszej :
Drabina Feudalna – system zależności lennych w średniowieczu na
szczycie stał król poniżej książęta poniżej hrabiowie baronowie etc. .
W czasach Karola Wielkiego jego państwo dzieliło się na trzy Francję
wschodnia zachodnia i centralna . Zachodnia to Dzisiejsza Francja , wschodnia to
dzisiejsze Niemcy a centralna to tereny dzisiejszych północnych Włoch ,
Holandii , belgi , cześć terenów Francji oraz część terenów Niemiec
Robertyni to pierwotna nazwa dynastii Kapetyngów
Hrabiowie Flandryjscy składali z części ziem hołd cesarzowi Niemiec a z
części królowi Francji
Kapet miał posiadłości w Paryżu i Orleanie . Hrabiowie Posiadający
ziemie między włościami króla często zasadzali się na niego co powodowało
to iż król bez potrzeby nie opuszczał aktualnego miejsca pobytu
Wilhelm Bastard po wygranej bitwie pod Hastings w 1066 został nazwany
Wilhelmem Zdobywca . Król Anglii i książę Normandii . Jego syn Robert de
Normandi był razem z hrabią Blois przywódca Normanów z Północy Francji
podczas pierwszej wyprawy krzyżowej .
Aragonia to jedno z królestw w wschodniej Hiszpanii
Bitwa pod Legano . Wojska Ligi Miast Włoskich tzn Ligi Longobardzkiej
dokonują masakry wojsk cesarskich . Zasłynęła tu szczególnie tu Mediolańska
„Compagnia della buona morte”
1191 – Henryk VI w wyniku zawirowań spadkowych traci należna mu koronę
obojga Sycylii . Dochodzi do starcia z Tankredem które armia cesarska
przegrywa
Dla dynastii nie ważne było dobro państwa lecz tylko dobro samej dynastii
. Jeżeli w interesie dynastii było coś sprzeczne z interesem państwa z
reguły wybierano interes dynastii

Piotr herbu Grzymała

Pojechałeś Very Happy

Lilija

Toudi.. zlituj Ty się... Very Happy

Co Ci strzeliło do głowy wklejać tu tyle tekstu! Very Happy

NAwet nie zabieram sie za czytanie.. przynajmniej póki co. Aha.. i rzecz jasna artykuły mająbyć Waszego/Naszego (no, widomo, o co chodzi) autorstwa. Nie plagiaty. Smile

Toudi · Gość

hm to jest moja praca .. mój hoelrny artykuł ;D pisany w poprzednim roku w październiku . WIKTOR CHWASTEK TO JA .

Lilija

Dobra, ja tylko mówię tak na przyszłość <lol> Smile